Werken als reisbegeleidster: Expectation vs reality

Blog by sarina hoofd

Reisbegeleider een droombaan?

Reisbegeleider Your Perfect Trip

Reisbegeleider Your Perfect Trip

Wat mensen verwachten

Als ik aan mijn vrienden en familie vertel dat ik op reis ga om een groep te begeleiden dan krijg ik vaak dezelfde reactie: Wauw lekker hoor wéér op vakantie! In het begin probeerde ik nog uit te leggen dat het zeker geen vakantie is maar werk. Inmiddels ben ik daar mee opgehouden, want, ik moet toegeven, soms voelt het inderdaad wel als vakantie. Dan heb ik zo een fijne groep mee dat het eerder voelt als een vakantie met vrienden dan dat ik aan het werk ben. Of valt alles wat ik heb voorbereid zo goed op zijn plaats dat ik tijdens de reis niet zoveel meer hoef te doen en zelf ook kan genieten. Sowieso heb ik in de loop der tijd wel geleerd dat je niet alles in de hand hebt en dat ik niet moet vergeten te genieten!

De werkelijkheid

Maar ook als de groep super is en mijn voorbereiding optimaal is geweest dan blijft het werk. Tijdens een reis draag ik namelijk de volledige verantwoordelijkheid over de groep. Als er iets niet loopt zoals verwacht dan ben ik degene die het op moet lossen. Want wanneer er een activiteit niet door kan gaan door bijvoorbeeld het weer dan is het mijn taak om iets anders te regelen (helaas kan ik veel regelen, alleen het weer is helaas nog steeds niet mogelijk). Ook als er iemand ziek wordt en een dokter nodig heeft dan regel ik dat. Naast alle praktische zaken is het ook mijn taak om de sfeer in de groep te krijgen en te houden. Hoe je het ook wendt of keert, we zijn toch vreemden van elkaar. Zeker de eerste momenten moet je dan stevig in je schoenen staan en goed aanvoelen wat de reizigers van jou verwachten. Dat inschatten vind ik soms nog steeds wel lastig. Want waar de een verwacht dat je alles regelt, wil de ander juist de vrijheid om ter plaatse zelf initiatief te nemen.

De voorbereiding

Dat is ook iets wat vaak vergeten wordt. Mijn werk begint namelijk niet pas op de dag dat de reis begint en eindigt ook niet op de dag dat we weer thuiskomen. Ik ben vaak al maanden van tevoren bezig met de voorbereidingen (wat ik heel leuk vind, vergeet dat niet!). De bestemmingen uitkiezen, de beste reisperiodes per bestemming bekijken, mij inlezen in de bestemming, de activiteiten invullen en een dagplanning per bestemming maken. Dit vind ik de leukste dingen om te doen. Vervolgens maak ik de complete planning en route definitief en ga ik op zoek naar de beste vluchten en de beste overnachtingsplaatsen. Op basis van alle elementen bepaal ik dan uiteindelijk de prijs. Om de reis aan te bieden op internet maak ik vervolgens de tekst die op de site komt te staan. Soms gaat dat heel makkelijk, maar ik heb ook momenten dat ik niet weet wat ik precies moet schrijven. Om het juiste te schrijven doe ik ook veel onderzoek naar de bezienswaardigheden en de ‘must-see’s’ per bestemming, maar ook naar de minder bekende dingen die wel de moeite waard zijn om te bezoeken of te doen. Ook zoek ik naar interessante weetjes en feitjes over de bestemming die voor de reizigers leuk zijn om te weten.

Reisdagboek

Om voor de reizigers een leuke herinnering te maken voor na de reis houd ik tijdens de reis ook een reisdagboek bij. Nu doe ik dat via mijn blog, maar vroeger maakte ik een verslag wat ik pas na de reis deelde met de groep. Zo kunnen de reizigers precies teruglezen wat we tijdens de reis hebben gedaan en meegemaakt. Maar ik deel niet alles op mijn blog. Ik maak namelijk ook praktische verslagen waar ik een volgende reis gebruik van kan maken of een andere reisbegeleider iets aan heeft. Omdat ik tijdens de reis vaak te druk ben, met dingen regelen of lekker gewoon aan het genieten ben, werk ik mijn notities vaak na mijn reis pas uit. Zeker met reizen van 3 weken moet ik dan diep in mijn geheugen spitten om daar een goed verslag van te maken. Ik ben ook nog eens een perfectionist dus ik wil het liefst alle details genoteerd hebben.

Droombaan

Al met al zou ik niets liever willen doen dan dit!
Zeker als je van je reizigers te horen krijgt dat ze een geweldige reis hebben gehad. Dat maakt dan echt mijn dag! Wat ik ook zo leuk aan mijn werk vind is dat ik tijdens mijn reizen ook veel vrienden maak. Met sommige reizigers heb ik nog regelmatig contact, anderen spreek ik wat minder vaak maar dan is het altijd leuk als we elkaar weer spreken of zien. Dat ik mijn reizigers niet zo vaak zie komt ook omdat ik in Nederland woon en de meeste reizigers in België wonen. Dit komt omdat ik, voordat ik met mijn eigen reisorganisatie begon, voor een Belgische reisorganisatie werkte.

Groepsreis Surfen

Groepsreis Surfen

Your Perfect Trip

Nu ik mijn eigen reisorganisatie begonnen ben hoop ik nog veel meer reizigers een mooie reis te laten ervaren. Ik vind het superleuk om de reis voor te bereiden, maar de kers op de taart blijft toch om de reis te begeleiden!

Dus het antwoord op de vraag ‘is reisbegeleider een droombaan?’ is een overduidelijke JAAAA!

 

 

/0 Reacties/door

Wat zijn mijn goede voornemens voor 2019?

Happy new year! Ik hoop dat iedereen een fijne jaarwisseling heeft gehad en met een goed gevoel 2019 in is gegaan. Voor mij was het een hele bijzondere jaarwisseling, want ik heb de jaarwisseling nog nooit in het buitenland gevierd. In een volgende blog vertel ik meer over mijn kerst en nieuwjaarervaring in Canada, want dat verdient een eigen blog omdat het zo speciaal was!

Goede voornemens

Hoewel ik niet iemand ben die 1 januari start met goede voornemens (als ik iets in mijn hoofd heb begin ik er eigenlijk meteen mee), heb ik dit jaar wel voornemens waarvan ik hoop dat ze uit komen. Eigenlijk zeg ik dat verkeerd, een wens komt uit, een voornemen moet je zelf keihard aan werken. Dus ga ik mijn stinkende best doen om ervoor te zorgen dat mijn voornemens aan het eind van het jaar werkelijkheid zijn geworden. Naast de ‘standaard’ goede voornemens zoals gezonder eten, meer sporten, meer reizen en meer afspreken met vriendinnen en familie, staat mijn voornemen om er alles aan te doen dat Your Perfect Trip een succes wordt bovenaan.

2019 voor Your Perfect Trip

‘Go big or go home’ is normaal een motto wat mij heel erg aanspreekt, maar met mijn reisorganisatie ligt dat toch anders. Tuurlijk wil ik groeien en mijn aanbod uitbreiden, maar ik wil er wel voor zorgen dat het persoonlijk blijft. Ik geloof dat de persoonlijke benadering van Your Perfect Trip mij onderscheidt van andere reisorganisatie en ik ga mij er ook 100% voor inzetten dat dat zo blijft. Dit jaar is het dan ook mijn grootste uitdaging om mijn reisorganisatie zo op de markt te brengen dat mensen dat ook direct voelen. Ik vind dat heel moeilijk want online marketing is voor mij echt een uitdaging. Juist ook omdat ik meer een persoonsmens ben dan iemand die de hele dag achter de computer wil zitten. Toch is mijn goede voornemen om mij meer te verdiepen in de online marketing en zo de juiste mensen aan te trekken die met een groepsreis van Your Perfect Trip op reis willen. Ik wil namelijk echt de reizigers een super toffe reis geven waarin ze alles hebben gedaan wat ze willen.

Wat betreft het aanbod van Your Perfect Trip wil ik een aantal langere rondreizen toevoegen aan het aanbod voor de herfst en winter van 2019 ( wat klinkt dat ver weg he). Om die reizen uit te werken zal ik jullie ook geregeld naar jullie wensen vragen op social media. Zelf hoop ik rondreizen naar Amerika en Canada te kunnen voegen, maar dat hangt van jullie wensen af!

2019 voor mij persoonlijk

Op persoonlijk vlak hoop ik dit jaar door te komen met minder sportblessures dan afgelopen jaar. Als ik minder blessures heb kan ik beter doortrainen en hoop ik eind 2019 het lijf te hebben waar ik van droom. Ook zit ik lekkerder in mijn vel als ik regelmatig kan sporten en merk ik dat het ook een positief effect op mijn werk heeft. Ik wil naast crossfit ook vaker kickboksen omdat, ondanks dat ik het loodzwaar vind, ik er na de les altijd zo een fijn gevoel aan over houd.

Wat ik wel heel lastig vind is het combineren van het sporten met goed en gezond eten. Tenminste de combinatie niet, maar de vereiste dat je je voedingspatroon moet aanpassen om nog meer resultaat te kunnen zien. Ik ben echt gek op lekker eten en lust niet heel veel wat gezond is (sla, tomaat, komkommer, allemaal dingen die ik niet lust, dus salades zitten er niet in haha). Dat wordt denk ik nog een grotere uitdaging dan blessurevrij het jaar doorkomen… Maar ook een voornemen dus: van mijn suikerverslaving af komen en meer groente en fruit eten!

Ook heeft mijn nichtje, die ik als zusje beschouw, net een kindje gekregen en ik wil niks missen van die kleine. Dat worden dus veel bezoekjes! Sowieso wil ik vaker leuke dingen doen met mijn familie en vriendinnen en zal ik proberen om mijn agenda niet op voorhand al vol te plannen zodat ik daar ook meer tijd voor heb.
Dit jaar hebben mijn moeder en ik geen citytrip met kerst gedaan omdat ik al naar Canada ging dus dat moeten we volgend jaar zeker inhalen! Misschien dit jaar een zomerreisje om lekker te relaxen en lekker te genieten van de zon. Misschien krijgen we mijn vader dan zelfs zo ver om ook met ons mee te gaan ?

In 2019 zal ik alle reizen die ik aanbied begeleiden dus mijn voornemen om nog meer van de wereld te ontdekken wordt dan al grotendeels verwezenlijkt. Daarnaast hoop ik ook nog een reisje voor de Belgische reisorganisatie te mogen begeleiden dit jaar.

Wat zijn jouw goede voornemens?

Nu weten jullie wat mijn plannen en goede voornemens voor 2019 zijn en ben ik wel heel nieuwsgierig wat jullie goede voornemens zijn. Maar nog belangrijker: hoe gaan jullie ervoor zorgen dat je goede voornemens niet na 1 februari al in het water gevallen zijn en je in 2020 weer met dezelfde voornemens moet starten? Of had je deze voornemens in 2018 ook al en moet je nu weer opnieuw beginnen?

Ik ben heel benieuwd en misschien vind kan ik mij wel in jullie ideeën vinden en voeg ik ze ook toe aan mijn goede voornemens. Misschien kan ik jullie helpen om jullie goede voornemens te verwezenlijken. Als je goede voornemen is om meer van de wereld te zien en leuke mensen te ontmoeten, dan ben je bij mij in ieder geval aan het juiste adres ?

Liefs Sarina

/0 Reacties/door

Wat heb ik allemaal gedaan in 2018?

Het einde van 2018 is in zicht en ik vind dit wel een mooi moment om even terug te kijken op dit jaar. Want wat is het een bewogen jaar geweest! Het belangrijkste is natuurlijk wel dat ik de stap heb genomen om mijn eigen reisorganisatie op te zetten. Als ik dat niet had gedaan had deze blog ook niet bestaan ? Maar er is nog veel meer gebeurd en ik neem jullie mee op mijn reis door 2018.

Mijn reizen van 2018

Dit jaar heb ik drie reizen voor de Belgische reisorganisatie begeleid en staat er nog een op de planning. In aparte blogs vertel ik meer over de reizen en wat we allemaal gedaan hebben, anders wordt dit een héle lange blog ?
Mijn eerste reis begeleidde ik in maart naar Florida. Dit is één van mijn favoriete bestemmingen en nadat ik deze reis 2 jaar geleden ook al had gedaan mocht ik dit jaar de reis weer begeleiden. Ik had wat aanpassingen in de route gedaan ten opzichte van twee jaar geleden dus ik heb ook nieuwe plaatsen bezocht dit jaar. De absolute hoogtepunten voor mij waren het zwemmen met de manatees, zwemmen met een paard en het bezoek aan het circuit van Daytona.

Daarna mocht ik in juli naar Portugal! Naar Ericeira en Lissabon om precies te zijn. Daar heb ik met een hele leuke groep geleerd om te surfen. Uiteindelijk heeft iedereen op zijn of haar board gestaan dus het was een succesvolle reis! In deze blog kun je trouwens meer lezen over mijn surfervaring! Maar naast het surfen heb ik ook de Rode Duivels aangemoedigd (bij gebrek aan deelname van onze Oranje Leeuwen). Aan het eind van de reis kende ik bijna alle spelers van het Belgische team dus ook dat heb ik geleerd tijdens deze reis. Gelukkig wonnen ze ook alle wedstrijden (ook al was het soms wel op het nippertje) en bleef de sfeer er goed in! Toen we weer thuis waren verloren ze trouwens wel de eerstvolgende wedstrijd van Frankrijk ☹ (en dat terwijl Ruby, mijn hond, nog wel zo mooi aangekleed was in de Belgische vlag en met duivelsoortjes op).

 

In augustus ben ik met een groep naar Boedapest en het Sziget-festival gegaan. Zowel in Boedapest als op het Sziget-festival was ik nog nooit geweest dus ik wist niet goed wat ik er van moest verwachten. Nou ik kan jullie een ding vertellen: Het was nog beter, leuker, mooier en gezelliger dan ik van tevoren had kunnen bedenken! De stad Boedapest verdient naar mijn mening echt de bijnaam ‘De Parel van de Donau’ en het Sziget-festival is niet samen te vatten in een paar woorden of zelfs zinnen. Geweldige optredens, relaxte sfeer, goed eten en leuke mensen (ik heb het geprobeerd, maar dit doet het Sziget-festival echt te kort!) Zelf beleven tijdens onze groepsreis is denk ik het beste…

2018 sluit ik geheel in stijl af, namelijk ook op reis! Mijn laatste reis dit jaar gaat naar Canada en is een echte winterreis. Met de hondenslee, snowboarden (hopelijk zonder te vallen), op de sneeuwschuiver, schaatsen en snowtubing zijn maar een paar van de winterse activiteiten die we deze reis zullen gaan doen. En met oud en nieuw zijn we in Ottawa waar we vanaf Parliament Hill kunnen genieten van het vuurwerk boven het parlementsgebouw.

3 augustus 2018: Your Perfect Trip

Dit jaar was voor mij persoonlijk ook heel bijzonder omdat ik eindelijk de stap durfde te nemen om mijn eigen reisorganisatie te starten. Dit is een droom die ik al jaren had en die, sinds ik bij de Belgische reisorganisatie als vrijwilligster werkte, steeds realistischer begon te worden. Veel van mijn zorgen werden weggenomen omdat ik het vertrouwen in mezelf had gekregen dat ik dit kon. Alle andere vragen en zorgen die ik had heb ik puntsgewijs uitgezocht en ik heb ze bijna allemaal af kunnen strepen. In ieder geval had ik genoeg vertrouwen er in om op 3 augustus naar de Kamer van Koophandel te gaan om Your Perfect Trip in te schrijven. De laatste drie maanden waren dan ook heel druk om te zorgen dat alles ‘perfect’ zou zijn om de website online te kunnen zetten en heb ik eigenlijk continu gewerkt. Zonder Glenn en Lorenzo van Zimple Creations was dit trouwens nooit gelukt!

2018 voor mij persoonlijk

Ook dit jaar zat weer vol met leuke uitjes, etentjes, filmpjes en series kijken met vriendinnen en mijn familie. Tijdens de groepsreizen heb ik veel leuke mensen ontmoet en sommige mensen waren zo leuk dat ik ze uitgenodigd heb bij mij in Almere en we vandaar een mini citytrip naar Amsterdam hebben gemaakt ?. Doordat het zulk mooi weer was heb ik, vaak samen met mijn ouders, veel lange wandelingen met mijn hond Ruby en mijn ouders hun hond Flip kunnen maken over het strand en door het bos. Dat zijn echt van die kleine geluksmomentjes vind ik!

Ook heb ik veel gesport met mijn sportvriendinnetje Joya. Helaas door blessures niet zo hard en veel als ik had gewild, maar daar doe je niks aan (behalve voorzichtiger zijn en beter luisteren naar je lichaam). Naast het surfen heeft mijn neefje mij geleerd hoe ik moet snowboarden en heb ik ervaren hoe je heel hard kunt vallen met snowboarden (en gelukkig weer een blessure erbij had ☹). In 2018 won ik ook de springwedstrijd met Dante waardoor ik kaarten voor Jumping Amsterdam won. Daar heb ik even gekeken hoe het moest, maar helaas is Dante dit jaar geblesseerd geraakt waardoor ik gestopt ben met paardrijden. Dat was wel een van mijn dieptepunten van 2018. Verder is 2018 eigenlijk best een goed jaar geweest voor mij en hoop ik dat 2019 net zo goed, of als het even kan beter, wordt.

Hoe was jouw 2018?

Nu weten jullie hoe mijn 2018 was, maar ik wil ook graag weten hoe jullie jaar is geweest! Was 2018 een jaar om nog lang aan terug te denken of wil jij het liefst dat 2019 zo snel mogelijk begint? Wat waren jouw hoogtepunten en wat heb je geleerd van 2018? Ik hoop dat 2019 voor iedereen een geweldig jaar wordt en dat je krijgt wat je op 1 januari om 00.00 gewenst hebt!

Liefs Sarina

/0 Reacties/door

Mijn kerstervaring in het buitenland

Het is alweer bijna kerst en ik vind dit, samen met de zomer, de leukste periode van het jaar! Eigenlijk vind ik de hele maand december supergezellig! In december ga ik ook vaak een paar dagen  met mijn moeder op reis. We maken een stedentrip van 4 tot 5 dagen en hoewel het vaak ijskoud is, kiezen we bewust voor deze periode. We vinden allebei dat een stad door de kerstversiering mooier is en nét dat beetje extra geeft. Ook zijn de meeste mensen vrolijker en is de kerstsfeer duidelijk voelbaar. In deze tijd hebben ook veel winkels uitverkoop dus dat is ook altijd mooi meegenomen (we blijven Nederlanders hè ?) Mijn vader gaat vaak niet mee op onze stedentrips en daarom zorgen we dat we altijd voor kerst weer terug in Nederland zijn.

Toch heb ik al twee keer echt kerst in het buitenland gevierd en ga ik dit jaar kerst en oud en nieuw in Canada vieren! Begin dit jaar had ik al gezegd dat ik met oud en nieuw naar het buitenland wilde, omdat ik, hoe mooi ik het vuurwerk ook vind, niks met oud en nieuw heb. Ik ben heel blij dat ik de kans krijg om met kerst en oud en nieuw naar Canada te gaan en ben heel benieuwd (en een beetje bang) hoe -20 nou echt voelt.

In deze blog vertel ik jullie meer over mijn leukste kerstervaringen in het buitenland.

Kerst in New York

Degenen die mij kennen weten hoe gek ik op New York ben. Ik ben er inmiddels al zeven keer geweest en mijn droom is om er ooit te wonen. Dat betekent dan dus elk jaar de kerstsfeer in New York meemaken! Maar helaas is het nog lang niet zover en probeer ik elke 2 á 3 jaar naar New York te gaan.

De eerste keer dat ik naar New York ging was met mijn moeder en dat was op zijn zachts gezegd geen succes. Kort samengevat: we hadden niks voorbereid en hadden geen idee wat we allemaal wilden zien. Ook lag er ruim een halve meter sneeuw en konden we vrij weinig. Niet echt aantrekkelijk om nog een keer terug te keren dus. Toch bleef de stad mij aantrekken en ben ik een jaar daarna alleen teruggegaan naar New York (hierover blog ik een andere keer).

Afgelopen jaar ben ik samen met mijn moeder naar New York gegaan en hadden we een planning gemaakt van de dingen die we wilden zien en doen. Één van de hoogtepunten van onze stedentrip was de show van de Rockettes in de Radio City Hall! De show Christmas Spectacular neemt je mee op kerstavontuur in New York! De danseressen maken er een prachtige show van, de kostuums zijn prachtig en de choreografie is perfect! Het mooiste stuk van de show vind ik als de poppetjes omvallen en je de danseressen allemaal recht naar achter ziet vallen. Heel gaaf om te zien hoe goed die dames dit kunnen. Je krijgt ook een 3D-bril waarmee je met de kerstman in zijn slee over New York vliegt. Ik vind dit echt geweldig en zo bijzonder maar vooral knap, want er gaat geen pasje verkeerd.

Alleen het rondlopen door de straten van New York geeft mij het ultieme kerstgevoel. Langs de winkels, met hun prachtige etalages, lopen en binnen kijken hoe ze het versierd hebben is al een ervaring op zich. Volgens mij maken ze er onderling een wedstrijd van wie de mooiste etalage heeft. Saks op Fifth Avenue geeft zelfs een aantal keer per uur een hele licht- en muziekshow op de gevel. Andere warenhuizen zoals Macy’s, Bloomingdale en Bergdorf Goodman hebben ook altijd prachtige etalages en vaak vertellen de etalages ook een verhaal. Bij Saks was in elke etalage een scene van het sprookje van Sneeuwwitje te zien wat ik heel mooi vond.

Op veel pleinen vind je kerstbomen en de straten zijn allemaal versierd. De bekendste kerstboom van New York, en ik denk ook van de wereld, vind je op Rockefeller Plaza. Voor de kerstboom is ook een ijsbaan waar je kunt schaatsen, maar vergis je niet in de drukte! Ik heb dit niet gedaan, maar het ziet er wel heel gezellig uit. In Central Park en Bryant Park kun je trouwens ook schaatsen als je dat wilt.
Één van de hoogtepunten van onze reis was ook onze tour door Dyker Heights. In deze buurt hangen miljoenen kerstlampjes en zijn (bijna) alle huizen uitbundig versierd. Het is echt een attractie op zich en je kijkt je ogen uit! Het is zelfs zo groot dat er verschillende bedrijven zijn die de huizen versieren zodat de mensen het zelf niet hoeven te doen. Door het bordje in de tuin als reclame kun je zien welke huizen door een professional versierd zijn.

Ik moet wel eerlijk zeggen dat het dit jaar wel heel koud was en je natuurlijk veel buiten bent. Maar als je je goed aankleed dan komt het wel goed ?. Er was wel sneeuw gevallen, maar gelukkig niet zoveel dat de hele stad plat lag. Voor de foto’s was het natuurlijk wel heel mooi. Er zijn zoveel dingen in New York te doen dat ik vind dat je minimaal 7 dagen naar New York zou moeten gaan om er optimaal van te kunnen genieten en veel te kunnen zien.

Kerst in Dubai

In 2013 had ik wel zin om met de kerst in de zon te zitten. Gelukkig dachten mijn ouders er hetzelfde over en nadat we een mooi appartement op AirBnb hadden gevonden konden we vertrekken!
We vertrokken een week voor kerst en vlogen op tweede kerstdag terug naar Nederland zodat we ‘derde’ kerstdag met onze familie konden vieren. Van tevoren wisten we niet goed wat we moesten verwachten van de ‘kerstsfeer’ in Dubai. Want zou er wel kerstversiering zijn? En wordt het überhaupt wel gevierd in Dubai? Nou aan kerstversiering geen gebrek hoor! In de ‘malls’ vind je genoeg kerstversiering en de etalages van de winkels zijn ook mooi versierd.
Met kerst zelf hebben zijn wij uit eten geweest en voelde het niet speciaal als kerst aan. Sowieso had ik wel minder een kerstgevoel omdat ik kerst toch associeer met kou en het in Dubai nog 25 graden was. Toch wil ik volgend jaar een rondreis door Florida maken in de kerstvakantie. Om de pretparken zoals Disney in kerstsfeer te zien lijkt mij namelijk heel gaaf!

Kerst in Canada

In januari kreeg ik te horen dat ik dit jaar de winterreis naar Canada mocht ontwerpen en begeleiden. Ik was superblij en mijn voornemen om dit jaar oud en nieuw in het buitenland te vieren was ook meteen uitgekomen! Ik heb geprobeerd een gevarieerd programma met allemaal leuke activiteiten te creëren en ik denk dat het wel goed gelukt is! Eerste kerstdag maken we een ritje met de hondenslee (en mogen we zelf sturen), tweede kerstdag wandelen we door dé kerststad van de wereld (Quebec), het vuurwerk bekijken we vanaf Parliament Hill in Ottawa en op 1 januari gaan we naar een geweldig dierenpark met echte ‘Rudolfs’! Klinkt niet verkeerd toch? En dit is maar een klein deel van het programma, elke dag doen we iets speciaals! Je kunt je voorstellen dat ik hier al máánden naar uitkijk en vandaag is het dan zo ver! Eindelijk ontdekken of het Quartier Petit Champlain in Quebec dé plek is waar je je in een kerstfilm waant. Want deze plek wordt door veel sites vergeleken met het kerstdorp uit de film The Grinch. Ik ben ook heel benieuwd hoe koud ik het ga hebben als het -20 is, want ik vond vorig jaar -5 in New York al verschrikkelijk koud. Eigenlijk kijk ik naar alles uit (behalve de kou dan), want alle foto’s die ik nu van de activiteiten en steden in kerstsfeer heb gezien zien er echt heel tof uit!

Hoe ik de kerstdagen en oud en nieuw in Canada beleefd heb laat ik volgend jaar weten, want nu ga ik eerst genieten! Ik wens jullie hele fijne kerstdagen en ik hoop dat jullie in Nederland en België ook sneeuw met kerst krijgen. Maar het belangrijkste is dat je leuke dagen hebt en geniet van de gezelligheid en de mensen om je heen.

Liefs Sarina

 

 

 

/0 Reacties/door

Barcelona, mijn eerste reis als reisbegeleidster!

Jeeej ik mag naar Barcelona!

Nadat ik mijn stageweekend in Tongeren met succes had afgerond was ik klaar voor het échte werk! Ik kon een aantal groepsreizen opgeven om te begeleiden en ik zag het wel zitten om te beginnen met een stedentrip. Mijn absolute nummer één was de reis naar New York en als nummer twee had ik de reis naar Barcelona opgegeven. Omdat New York een reis is die je niet in je eerste jaar mocht begeleiden (ook al heb ik dit wel gedaan ?) kreeg ik de groepsreis naar Barcelona! Ik was superblij en kon niet wachten om aan de voorbereidingen te beginnen en de groep te ontmoeten.

Voorbereiding en kennismaking met de groep

Het was de eerste keer dat ik voor een groep de hele reis ging voorbereiden dus ik heb daar ruim de tijd voor genomen en alles dubbel gecheckt. Volgens mij was alles goed geregeld en waren alle belangrijke bezienswaardigheden in het dagprogramma opgenomen en hielden we nog ruimte voor spontane acties. Ik had een mail gestuurd om een afspraak met mijn reizigers te maken voor de vertrekvergadering in België. Op de vertrekvergadering leerde ik voor het eerst mijn groep kennen waar ik mijn eerste groepsreis mee zou gaan doen. Ik vond het best wel spannend en nadat iedereen zich had voorgesteld werd het stil. Omdat ik ook zenuwachtig was (en totaal niet tegen stiltes kan) bleef ik maar praten. Het programma doornemen, tips over Barcelona geven, vertellen hoe de reisorganisatie werkt, wat mijn rol is… Noem maar op, ik geloof dat ik de hele reisbundel van 60 pagina’s woord voor woord heb doorgenomen. Als ik vroeg of iemand vragen had of iets wilde toevoegen bleef het stil waardoor ik echt het idee had dat het een ‘one woman show’ was. Nu weet ik dat het normaal is dat de reizigers een beetje terughoudend kunnen zijn, maar op dat moment twijfelde ik echt of ik het wel goed deed en of ze mij wel leuk vonden. Misschien vonden ze het helemaal niks dat ze een ‘Nederlander’ als reisbegeleidster mee kregen. Ze hadden ten slotte bij een Belgische reisorganisatie geboekt.
Na de vertrekvergadering had ik een Facebookgroep opgericht en daar hadden we nog wel wat contact met elkaar over de praktische zaken, maar meer niet.

Vertrek naar Barcelona

De dag van vertrek reed ik vroeg in de ochtend naar België en ontmoette ik de groep op het vliegveld. De sfeer zat er gelukkig meteen in en iedereen had zin in de reis! Het vliegtuig vertrok op tijd en aan het eind van de middag kwamen we aan in Barcelona! Op het vliegveld had ik meteen de Barcelona-card gehaald waar we gratis mee konden reizen. Ook konden we met deze pas een aantal bezienswaardigheden met korting of zelfs gratis bezoeken.

Nadat we de Aerobus naar het centrum hadden genomen konden we inchecken in ons appartement. Vervolgens hebben we bij een restaurantje bij ons in de straat onze eerste lekkere tapas gegeten! In de avond hebben we nog een wandeling gemaakt over Las Ramblas en hebben we daar nog wat gegeten. Moe maar voldaan kroop ik mijn bed in. Mijn eerste dag als reisbegeleidster was vlekkeloos verlopen!

Het regent, het regent, de pannetjes worden nat

Zo goed als de eerste dag ging, zo slecht ging de tweede dag. Voor ik hier meer over kan vertellen moeten jullie iets weten over mij. Als ik een planning maak dan steek ik daar behoorlijk wat tijd in en zoek ik uit wat we het beste wanneer kunnen doen om zo optimaal van de reis te kunnen genieten. Ik houd dan altijd rekening met de afstand, openingsdagen en zorg dat er een goede afwisseling tussen de verschillende activiteiten zit. Zo weet ik ook altijd zeker dat we niks missen en houd ik ruimte voor onverwachte gebeurtenissen en activiteiten. Ook heb ik naast een plan A altijd een plan B, C en D. Gewoon voor de zekerheid weet je ?

Waar ik alleen geen rekening mee gehouden had tijdens deze reis, was dat het op sommige dagen met bakken uit de lucht kan komen in Barcelona, ondanks dat het hartje zomer was. Op zich geen probleem zou je denken. Maar het werd wel een probleem toen ik erachter kwam dat op maandag, en ja dat was de dag dat het zo regende, alle musea gesloten zijn en er bijna geen binnen activiteiten zijn in Barcelona. Dus alle plannen A, B,C en D konden niet uitgevoerd worden. Lekkere tweede dag dus.

Gelukkig hadden we een alternatief gevonden en zijn we naar Hospital de la Santa Crue i de Sant Pau gegaan. Hier kon je binnen veel bekijken, maar de mooie binnenplaats hebben wij helaas niet lang bekeken door de regen. So far so good…

Oh nee! Alles gaat mis…

Toen we uitgekeken waren besloten we om naar Casa Milá te gaan, want hier kregen we korting op de toegangsprijs met de Barcelona kaart. Wij in de rij, komen we bij de ticketbalie aan zegt die mevrouw dat we niet de juiste Barcelona kaart hebben, want dat dit alleen de kaart voor het openbaar vervoer is… Dus ik zeg: Nou ik heb deze gisteren op het vliegveld gehaald en ik heb betaald voor de uitgebreide Barcelona kaart met korting tot de bezienswaardigheden. Die mevrouw pakte de kaart die wij eigenlijk gekregen zouden moeten hebben en ik voelde een lichte paniekaanval opkomen. Ik wist op dat moment echt even niet wat ik moest doen en voelde me TOTAAL ongeschikt als reisbegeleidster, want hoe kon ik dit missen??? Maar vooral, hoe kan ik dit oplossen? Op dat moment heb je ook echt het idee dat iedereen je aankijkt en jou de schuld ervan geeft, terwijl dat, achteraf gezien, helemaal niet zo was. Ik heb de groep in een koffietentje achtergelaten om wat te drinken en ben door de stromende regen naar Placa Catalunya gelopen. Onderweg heb ik mijn moeder nog gebeld, huilend en al, dat iedereen in Nederland gelijk heeft en ik dit niet kan. Mijn moeder heeft me redelijk gekalmeerd en ondertussen was ik aangekomen bij het verkooppunt van de Barcelona kaart. De discussie die ik daar heb gehad met de medewerkster zal ik jullie besparen, maar het kwam er op neer dat ze mij niet geloofde dat ik alleen maar de ov kaart had gehad. Ik heb uiteindelijk toch gesproken met iemand op het vliegveld en die gaf door dat ze inderdaad de verkeerde kaarten had meegegeven. Met 10 Barcelona kaarten op zak liep ik weer terug, in de nog steeds stromende regen, naar mijn groep. Even onderweg mijn moeder gebeld dat ik het toch wel kan, maar dat ik wel een regenjas mee moest nemen volgende keer omdat deze jas blijkbaar niet waterdicht was.

… maar gelukkig kan ik het oplossen

Eenmaal terug bij de groep bleef ik me verontschuldigen maar kreeg ik gelukkig hun support en zagen zij ook in dat ik er niks aan kon doen. Zij hadden dat al eerder door dan ik, maar ik voelde me toch echt een slechte reisbegeleidster. Ik ben heel blij dat mijn groep zo positief reageerde want dat heeft mij echt geholpen om een betere reisbegeleidster te worden en dingen los te kunnen laten.

Helaas bleek door de regen ook de toegang tot het dak van Casa Milá gesloten en moesten we opnieuw zoeken naar een alternatief. Samen met een aantal jongens van de groep ben ik naar Camp Nou, het stadion van FC Barcelona, gegaan en is de rest van de groep naar Kathedraal Le Seu gegaan. In de avond hebben we het aquarium bezocht, want het hield maar niet op met regenen. Gelukkig vonden we een gezellig restaurant waar we de dag goed af konden sluiten.
Uiteindelijk was het toch een geslaagde dag.

Vuurdoop

De rest van de dagen was het gelukkig heel lekker weer en konden we alles doen zoals gepland. Maar toch had deze reis nog meer voor mij in petto. Er was een deelneemster die door haar medicatie niet tegen de zon kon en zij had besloten om naar huis te gaan. Ik kreeg dit te horen om het moment dat we zouden gaan ontbijten en wist even niet wat ik moest doen. We zijn met de groep gaan ontbijten en ondertussen heb ik ons kantoor gebeld. Het bleek dat alles al geregeld was en dat ik haar alleen op tijd naar het vliegveld moest brengen. Dat was geen probleem en had ik deze ‘uitdaging’ ook weer goed volbracht.

De laatste dag ben ik nog met een deelnemer naar de dokter geweest omdat hij bang was dat hij een oorontsteking had. Met een oorontsteking mag je niet vliegen dus dat vond ik ook wel even spannend. Gelukkig zag de dokter geen ontsteking en met een paar aspirientjes werden we weer weggestuurd.

Nog een paar daagjes uitrusten

Ik ben, nadat ik de groep naar het vliegveld had gebracht, nog twee dagen langer in Barcelona gebleven. Zo kon ik rustig mijn verslagen schrijven, alle indrukken verwerken en nog even genieten van de zon. Na deze reis heb ik nog contact gehouden met een groot deel van de groep en ben ik zelfs op het huwelijk geweest van een koppel dat elkaar tijdens de reis heeft ontmoet. Een ander koppel had mij uitgenodigd voor hun housewarming, maar helaas kon ik toen niet.

Even helemaal off topic, maar ik vind het zo leuk als er koppels tijdens onze reizen ontstaan! Ik merk ook dat het behoorlijk vaak gebeurt (bij mijn reizen dan) en ik heb daar wel een theorie voor, maar dat is een onderwerp voor een andere blog. Er komt ook een aparte blog over de dingen die ik zo leuk vind aan Barcelona en wat ik de absolute ‘must-see’s en must-do’s’ vind.

Liefs Sarina

/0 Reacties/door

Hoe ben ik reisbegeleidster geworden?

Maar hoe begon het eigenlijk?

Voor ik het idee kreeg, en de moed had, om mijn eigen reisorganisatie op te zetten is er behoorlijk wat vooraf gegaan. Zo wist ik na het behalen van mijn HBO-diploma Toeristisch Management (in 2012, tijdje geleden hè) niet wat ik er nou precies mee wilde. Eerlijk is eerlijk, mijn scriptie ging over het opzetten van een reisorganisatie, dus misschien had ik toen wel al een beeld van wat ik er mee wilde… Toch is mijn reisorganisatie zoals ik deze nu opstart anders dan degene die ik in mijn scriptie heb behandeld. Daar heb ik namelijk gekeken naar de mogelijkheden om wakeboardreizen, paardrijdreizen, culinaire reizen, reizen voor sportreizen of golfreizen te organiseren. Uiteindelijk een heel plan uitgewerkt om golfreizen te organiseren, om er vervolgens helemaal niks mee te doen. Beetje jammer achteraf gezien zeker, want die business is nog steeds booming! Toch wil ik mij daar nu niet oprichten omdat ik iets veel leukers heb gevonden. Maar ik dwaal weer af (wen er maar vast aan ?)

Het ei (of in dit geval de mail) van Columbus

Op een herfstachtige dag in september, terwijl de regen tegen de ramen sloeg en de bliksem mijn kamer verlichtte en ik onder mijn dekentje met een kopje thee op de bank zat (nee grapje weet niet meer welke dag het was en wat voor weer, maar dit klonk wat beter in mijn hoofd dan alleen “op een dag”, het deel van het dekentje en de thee klopt hoogstwaarschijnlijk wel trouwens) klapte ik mijn laptop open en zag ik daar dé mail van Columbus (niet de persoon, maar het reismagazine).

Vrijwillige reisbegeleider

Dé mail had als titel: Vrijwilligers als reisbegeleiders? Kan dat wel? De titel sprak mij direct aan en ik klikte op de link. Na het artikel gelezen te hebben en vooral het vele commentaar (Nee dat kon ECHT NIET hoor! Stelletje uitbaters!) zag ik een lijstje met reisorganisaties die vrijwilligers inzetten als reisbegeleider. Nu boden de meeste van die reisorganisaties vooral avontuurlijke, actieve en back to basic reizen aan. Toen was dat nog niet voor mij weggelegd, nu hecht ik veel minder waarde aan luxe (tot op zekere hoogte hè) en ben ik zelf ook veel avontuurlijker en actiever dan 5 jaar geleden. Maar één reisorganisatie sprak mij wel aan, een reisorganisatie uit België. Toen ik op hun site had gekeken was ik best enthousiast over het reisaanbod en de reisorganisatie en begon ik na te denken over het vak reisbegeleider. Want hoewel ik er zeker achter sta dat een vrijwilliger de rol van reisbegeleider op zich kan nemen (ik ben het bewijs) is het wel een vak apart, maar daar blog ik een andere keer wel over.

Perfecte timing

Omdat ik net single was en veel van mijn vriendinnen wel de liefde van hun leven (of in ieder geval voor even) hadden gevonden had ik ook niet echt iemand om mee op reis te gaan. Toen ik jong(er)? was ben ik wel eens alleen naar New York gegaan, maar ik miste daar echt iemand om alle leuke dingen en indrukken mee te delen. Internet was toen net in opkomst en van wifi had volgens mij nog niemand gehoord.. Jep ik praat over een hele tijd geleden jongens! Op reis gaan met een groep leek mij dus een top idee! Maar omdat ik van plannen en organiseren houd en ik vaak toch wel denk dat ik het beter weet (op reisgebied dan) was ik een beetje bang om deel te nemen aan een groepsreis. Het scenario om de reis te mogen organiseren, de planning te maken, mijn reiservaring in te mogen zetten en een leuke groep mensen te ontmoeten klonk als een droom! Dat ik daarbij ook nog eens de wereld verder zou ontdekken was natuurlijk helemaal een grote bonus!

Kan ik het wel?

Allerlei vragen spookten door mijn hoofd… Zou ik het wel kunnen? Met mensen die ik niet ken op reis gaan, voor minimaal 6 dagen? Naar bestemmingen waar ik zelf ook nog nooit ben geweest? Met 10 man op een kamer slapen en alle sanitaire voorzieningen delen, met vreemden? De verantwoordelijkheid dragen voor een groep van minimaal 8 personen? Oh en ook niet onbelangrijk: met Belgen op reis gaan als enige Nederlander? En, ook niet een klein detail, zou ik geen last van mijn heimwee krijgen? Want dat heimwee echt een dealbreker kan zijn was ik inmiddels al achter gekomen. Maar aan de andere kant dacht ik: Waarom zou ik dit niet kunnen? Oké ik kan 101 redenen bedenken, maar voor de verandering ga ik eens 10 redenen bedenken waarom ik het wel kan! Ik weet niet of ik er toen 10 heb bedacht, maar ik heb toch een sollicitatiebrief aan deze reisorganisatie geschreven.

De brief was goed…

Blijkbaar vonden ze bij daar dat ik goede redenen had bedacht, want na een paar dagen werd ik gebeld. Ze vroegen zich af of ik wel wist dat ze in België zaten. Ik had dat al gezien, maar zag daar geen probleem in. Bovendien ben ik gek op lange autoritten! Heerlijk om even mijn beste optredens te geven zonder mensen er mee lastig te vallen (oh ja en even iedereen uit mijn telefoonboek bellen ? dus de rit kan mij niet lang genoeg zijn). Gelukkig vonden zij het ook geen probleem en werd ik uitgenodigd voor een kennismaking in Leuven, ja het ontdekken van België begon al direct!

… de kennismaking ging wat minder soepel

Tijdens de kennismaking had ik een persoonlijk gesprek en daarna moesten we in groepsverband onze mening geven over verschillende onderwerpen. Ik voelde me direct een vreemde eend in de bijt, niet omdat ik de enige Nederlandse was, maar omdat ik eigenlijk continu tegengestelde antwoorden gaf. Nou weten de mensen die mij kennen dat ik ook wel eens dwars kan doen, maar ik werd hier wel onzeker van. Snapte ik het vak reisbegeleider dan toch niet? Gelukkig wist ik wel mijn mening te verdedigen en stond ik ook achter mijn keuzes, maar toen ik wegging zag ik het wel somber in. Was mijn Nederlandse directheid dan toch niet zo goed in dit geval? En moet ik altijd mijn mening laten horen, ook al deelt niemand die mening? Misschien moet ik toch maar wat vaker mijn mond houden en met de meerderheid mee gaan. Alleen… dat past zooo niet bij mij. Maar ja ik kon er nu toch niets meer aan veranderen, 3 weken afwachten stond mij te wachten.

Over dat wachten…

Wachten, ja dat is nogal een dingetje. Ik zal het maar eerlijk zeggen, ik ben daar niet zo goed in… Ik heb het zelfs (meerdere malen) voor elkaar gekregen dat ze bij de LOI alvast telefonisch doorgaven of ik een tentamen gehaald had (niet verder vertellen, ons geheimpje). Sommige mensen zullen mij als stalker omschrijven, maar gelukkig ontpop ik mij alleen als stalker als ik moet wachten op een belangrijke uitslag, dus wees gerust! (Mits ik natuurlijk op een uitslag of antwoord van je wacht).

Jaaa! Ik mag de opleiding tot reisbegeleider doen!

Gelukkig hoeven jullie niet lang op het antwoord te wachten, en weten jullie eigenlijk het antwoord al. Want begin januari 2014 kreeg ik (na heel vaak mijn mail te refreshen) de verlossende mail! Ik mocht in maart de reisbegeleidersopleiding in “Het Prullenbos” volgen. Eerlijk, ik moest even Googelen waar dat precies lag, maar de omgeving zag er prachtig uit!

Opleiding succesvol doorlopen

In maart 2014 heb ik mijn opleiding met succes afgerond en mocht ik mijn eerste reis begeleiden. Dat dit het begin van vele reizen zou (13 reizen in 4 jaar tijd) zijn had ik toen nog niet verwacht.
In mijn volgende blogs vertel ik meer over die reizen, de bestemmingen en over de dingen die mij het meest zijn bijgebleven!

Liefs Sarina

(nog steeds geen leuke afsluiting bedacht… Komt denk ik door het sombere, regenachtige weer wat ik zie als ik naar buiten kijk… Maar ik ga binnenkort op reis dus ik zal daar wel een goede afsluiting vinden ?)

 

 

 

 

 

/0 Reacties/door

Mijn ervaringen met surfen

Mijn ervaring met surfen

De eerste keer dat ik ging surfen was in Amerika. Ik was met een groep op reis en het leek mij wel gaaf om een keer te surfen en waar kan je dat nou beter doen dan op Venice Beach? Een jongen en meisje van mijn groep leek het ook wel leuk dus daar gingen we!  Eerst moesten we met het surfboard (wat best wel een onhandig ding is om te dragen) vanaf de parkeerplaats naar de zee lopen. Daar kregen we uitleg over de golven en hoe we op ons board moesten gaan staan. Eerst probeerden we dit op het strand en vervolgens gingen we het water in.

Spannend!

Eenmaal in het water vond ik het best wel spannend. Sommige golven waren (voor ons als beginners) best wel hoog en het staan wilde nog niet echt lukken. Op een gegeven moment viel ik met board en al om en raakte ik in paniek omdat ik mij niet kon oriënteren en niet wist hoe ik weer boven water moest komen. – Even een kleine uitleg tussendoor: de paniek ontstond omdat ik, toen ik jonger was, een keer bijna verdronken ben toen ik van zo’n band af was gevallen en niet meer boven kon komen en vervolgens door de golf mee naar het strand gesleurd werd (de rest van de vakantie ben ik toen ook niet meer de zee in geweest). –
Maar in ieder geval kwam ik weer boven met een flinke slok water in mijn keel, mijn surfboard ergens voor me en was ik er wel klaar mee. De jongen en het meisje wat mee waren gingen wel lekker dus ik heb vanaf het strand naar hun surfkunsten gekeken. So far mijn eerste surfervaring… Niet echt positief he?

Don’t give up!

Maar ik ben geef doorgaans niet op en in Canada heb ik weer een poging gedaan om mijn angst om te verdrinken te overwinnen door mee te gaan raften. Een hele gave ervaring en ik dacht als ik dit durf dan moet ik het ook aan durven om te gaan surfen. Het jaar daarop bood KrisKras een surfreis aan en ik had het geluk dat ik deze mocht begeleiden. De reis ging naar Portugal naar een van de mooiste surfplekken ter wereld: Ericeira. We zouden 3 dagen 1,5 uur les hebben met de groep en daarnaast de omgeving verkennen.

De eerste dag voelde ik toch weer de zenuwen die ik herkende van vorige keer, maar dit keer ben ik eerlijk tegen de surfleraar geweest over mijn angst en waar het vandaan komt en mocht ik in het ondiepe water blijven. De surfleraar leerde mij ook hoe ik het beste kon vallen zonder dat ik gedesoriënteerd zou raken en het board bovenop mij zou krijgen. Eigenlijk ging het direct wel lekker en kon ik al redelijk staan aan het eind van de les, ook was ik tijdens de keren dat ik van het board viel niet in paniek geraakt. De dag erop moest ik toch wat dieper het water in omdat ik dan kon leren om snelheid te maken door te ‘pompen’. Ik voelde me vrij zeker op het surfboard en gelukkig viel ik, als ik viel, naast mijn board en heb ik geen enkele keer het board bovenop mij gehad. Doordat ik meer vertrouwen kreeg durfde ik ook meer en kon ik tegen het eind van de les over mijn board lopen om de perfecte positie aan te nemen. Op dag 3 mocht ik al zelf de golven pakken en proberen om op het juiste moment te gaan staan. Het grappige was wel dat ik met wakeboarden altijd rechtsvoor sta, maar met surfen sta ik blijkbaar linksvoor. Ik wilde ook proberen of ik met surfen ook rechtsvoor kon staan, maar dat was geen succes…
Een aantal jongens wilden de volgende dag nog een les nemen en ik had daar ook wel zin in. Tijdens deze surfsessie hadden we echt een paar hele gave golven en pakte ik samen met een andere jongen een golf helemaal naar het strand toe.

I got the feeling!

Op de laatste dag heb ik, toen de andere deelnemers gingen fietsen, nog samen met een jongen en meisje les genomen in een ander deel van Ericeira, Ribeira. In het begin keken we elkaar wel een beetje aan omdat deze surfleraar op een hele andere manier les gaf, maar uiteindelijk hebben we hier de beste golven kunnen pakken. We gingen een stuk verder het water in en daarom kon je ook langer op de golf blijven staan. Het was dan wel een heel eind weer terug het water in zwemmen maar het was het zeker waard! Het was ook een hele goede omgeving om het pompen te leren zodat je snelheid kreeg en je niet als een plumpudding het water inzakte. Op een gegeven moment kwamen hier ook veel ervaren surfers golven pakken en was het best spannend om een golf te pakken omdat ik nog niet zo goed kon sturen.
Ik ging voor een golf die er op zich niet zo hoog uit zag maar op het moment dat ik opgetild werd door de golf keek ik naar beneden en zag ik de zee best ver onder mij. Ik kreeg een korte paniekaanval en ik dacht alleen maar “ik moet naar achter vallen dus ik moet eerst zorgen dat ik ga staan want anders kiep ik om en krijg ik het board bovenop me.” Op het moment dat ik ging staan was ik al voorbereid om te vallen, maar op de een of andere manier bleef ik staan en kon ik goed pompen zodat ik een heel eind tot het strand kwam. Eenmaal terug was ik helemaal enthousiast en zo blij dat het gelukt was. Ik had wel per ongeluk mijn medesurfer afgesneden, maar omdat ik bleef staan vond hij het gelukkig niet zo erg. Toen onze tijd, helaas, bijna voorbij was mochten we nog één golf pakken en samen met de jongen die mee was pakte ik een supergave golf. We gingen beide heel goed, maar halverwege vielen we allebei. We keken achterom en zagen nog een golf komen. Supersnel sprongen we, bijna gelijktijdig, op ons board en konden we toch nog een heel stuk richting het strand surfen.

Surfbabe (soort van)

Al met al was het echt een super toffe ervaring en wil ik zeker vaker surfen! Je hebt, zeker de eerste dagen, spierpijn op plaatsen waarvan je niet eens wist dat het kon en ook zijn je neus en keel helemaal doorgespoeld met zout water, maar het is een ervaring die ik niet zou willen missen! Wat ik ook gemerkt heb is dat je niet op moet geven. Ja de eerste keren zwem je meer dan dat je op je board staat, en ja het is soms (vaak) frustrerend als het niet lukt, maar op een gegeven heb je het gevoel te pakken en lukt het vanzelf. Als je eenmaal staat dan smaak het echt naar meer en voel je ook je spierpijn niet meer, totdat je stopt dan ?

 

/0 Reacties/door

Your Perfect Blog?!

Toen ik de titel schreef dacht ik: Ga ik dit echt doen?
Zoals jullie zien is het antwoord JA. Bloggen… iets waar ik al een tijdje over na zit te denken om te doen, maar steeds twijfel of ik het ook echt zal doen. En niet onbelangrijk, of ik het ook met jullie zal delen. Want mijn blog is persoonlijk, maar toch ook zakelijk, maar ook weer persoonlijk. Ja, twijfelen is iets waar ik heel goed in ben. Maar ik ben nog in andere dingen ook heel goed. Reizen organiseren, begeleiden, schrijven, paardrijden (hoewel dat vooral door mijn paard komt), luieren, series kijken (en zelfs tijdens series in slaap vallen ?). Omdat ik er al snel achter kwam dat je met luieren, series kijken en paardrijden je geld niet kon verdienen heb ik besloten om mij op mijn andere kwaliteiten te richten. Reizen organiseren en begeleiden en er over te schrijven. Begin dit jaar bedacht ik me dat het dit jaar anders moest worden. Dat ik dit jaar mijn droom ging volgen en uit zou laten komen. Maar ja een droom is ‘maar’ een droom tot je er mee aan de slag gaat. Dus ben ik in het begin van het jaar voor mezelf op een rijtje gaan zetten wat ik echt wil in het leven. Omdat een leuke man niet voor het oprapen ligt heb ik deze droom nog even opzij gezet en gekozen voor een meer realistische en haalbare droom: Het opzetten van mijn eigen reisorganisatie. Nou kan ik jullie mededelen dat het opzetten van een eigen reisorganisatie misschien toch nog moeilijker was dan een leuke man vinden. Hoewel… de reisorganisatie is inmiddels een feit en de man… laten we het daar maar even niet over hebben.

Mijn eigen reisorganisatie

Maar terug naar de essentie van mijn blog. 3 augustus heb ik de stap gezet om mijn bedrijf in te schrijven bij de Kamer van Koophandel. Ik had bedacht dat mijn reisorganisatie “Your Perfect Trip” zou moeten gaan heten. Dus een check gedaan of www.yourperfecttrip.nl nog vrij was en ja die was gelukkig nog vrij! Bij de Kamer van Koophandel kwamen ze alleen ineens met een ander systeem waar alle handelsnamen die aangevraagd zijn staan om te kijken of Your Perfect Trip nog vrij was. Ik was flabbergasted want ik dacht dat als je een naam had je ook meteen je domeinnaam vastgelegd zou hebben, niet dus. Een paar spannende seconden later bleek dat gelukkig niemand het idee had om, wat voor bedrijf dan ook (zit net te denken dat het voor een coffeeshop of bedrijf in geestverruimende middelen ook best een goede naam zou zijn, maar dat ter zijde, ik was eerst!) deze naam te gebruiken. Een half uur later en € 50,- lichter was ik dan ook de trotse oprichtster van Your Perfect Trip!

Persoonlijk maar ook professioneel

Ik twijfel nog steeds of ik deze blog moet posten. Want zoeken mensen niet naar een professionele reisorganisatie? Een reisorganisatie waar het lijkt of alles vanzelf gaat? Een reisorganisatie die al jaren bestaat en bewezen staat van dienst heeft? Een reisorganisatie waar de klanten lijken binnen te vliegen? Doe ik mijzelf en mijn reisorganisatie niet te kort door erover te bloggen? Door aan te geven dat het niet altijd makkelijk is en het naast heel veel leuke kanten ook minder leuke kanten heeft (zoals de algemene reisvoorwaarden schrijven)?

Tevreden gevoel

Want ik ben een professional en vastberaden om Your Perfect Trip tot een succes te maken. Ik ben goed in mijn werk en heb inmiddels al de nodige ervaring opgedaan. Ik heb verstand van reizen ontwikkelen en uitzoeken en ik ben een goede reisbegeleidster (als ik tenminste alle positieve evaluaties mag geloven). Ik doe altijd mijn uiterste best om ervoor te zorgen dat iedereen een leuke tijd heeft en dat iedereen met een tevreden gevoel terug naar huis gaat. Naast de “standaard” bezienswaardigheden en activiteiten zoek ik altijd naar bijzondere opties om de reis nog specialer te maken. Het geeft mij een enorme voldoening als ik een persoonlijk tintje aan de reis kan geven, of ik nou mee ga als reisbegeleidster of voor iemand een reis samenstel.

Passie en gevoel

Maar naast die professional ben ik ook een hele spontane meid die het leuk vind om de wereld aan een groep mensen te laten zien en geïnteresseerd is in andere mensen. Misschien zijn de mensen die op zoek zijn naar een onderneemster die komt in een 3-delig pak met een kokerrok en pumps niet op de juiste plaats bij mij. Ik bedoel, ik kan nog geen 10 meter normaal op hakken lopen dus dat wordt al een probleempje. Maar belangrijker dan mijn outfit is hoe ik te werk ga. Ik handel uit gevoel, uit interesse, passie en vol overgave. Ik vind het leuk om met jullie te delen hoe ik zover gekomen ben om mijn eigen reisorganisatie op te starten. Wat daaraan vooraf ging, wat er nu allemaal gebeurt, wat ik ervan verwacht en waar ik in geloof. Ook daar waar sommige mensen niet in mij en mijn reisorganisatie geloven. Dit kan je een neerslachtig gevoel geven (en dat gebeurt ook zeker wel eens) maar ik ben iemand die dat naast zich neerlegt (althans probeert). Ik laat me er niet onder krijgen en ik geloof in mijn concept en reisorganisatie. Als je dan aan een willekeurig iemand je verhaal vertelt en je krijgt positieve feedback, dan hou ik me daaraan vast en schuift degene die niet in mijn reisorganisatie gelooft weer een stukje verder weg uit mijn gedachten.

Energie

Bij deze denk ik dan ook aan de energie die ik krijg van al deze positieve mensen en zet ik mijn twijfels opzij (over of het niet leuk genoeg is om te lezen, of het niet professioneel genoeg is, of iemand er wel op zit te wachten enzovoorts) en begin ik vandaag met bloggen!

Volgende blogs

In mijn volgende blogs zal ik meer over mezelf vertellen, over de keuzes die ik maak en gemaakt heb, over het opzetten van mijn eigen reisorganisatie en over de dingen waar ik momenteel mee bezig ben. Omdat ik niet alleen over mezelf wil praten zal ik ook mijn kennis over reizen delen, tips geven, meer informatie over specifieke onderwerpen geven (als jullie iets willen weten, dan hoor ik het graag!) en andere interessante (reis)informatie met jullie delen.

Liefs Sarina
(ik zat te denken aan leuke afsluiting zoals: zonnige groetjes, maar als je naar buiten kijkt staat dat best raar… Misschien komt er nog een leuke afsluiting die ik in de volgende blogs ga gebruiken, ik ga er even over nadenken;))

/0 Reacties/door