Of ik een groepsreis naar Canada wilde uitwerken en begeleiden met kerst? Dat was de vraag van KrisKras in januari 2018. Mijn antwoord daarop was een volmondig JAAAAA! Ik had met de jaarwisseling namelijk al besloten dat ik dit jaar oud en nieuw in het buitenland wilde vieren, dus deze vraag kwam als geroepen!
Doordat ik zo enthousiast was, had ik binnen no-time een route en een vol programma bedacht. Na goedkeuring van kantoor en toen de reis vol was kon ik mij gaan verheugen op deze reis!

Winter in Canada is… koud!

In de dagen, en eigenlijk zelfs weken, voordat ik naar Canada zou gaan ging ik mij steeds meer beseffen dat ik dit jaar kerst en oud en nieuw in een echte kerstsfeer zou gaan vieren! Ook de temperaturen die mijn weerapp aangaf logen er niet om. Ik heb zelden zo vaak een temperatuur van -20 op mijn telefoon voorbij zien komen! Toch nog maar wat skikleding van vriendinnen lenen en langs de Lidl voor wat extra thermokleding! Ook moest ik van mijn fysio een polsbrace omdat ik mijn pols gekneusd had dus een dag voor ik zou vertrekken moest ik ook nog even langs de Decathlon.
Toen ik vervolgens mijn reistas ging inpakken kwam ik erachter dat ik veel te veel had, dus de helft is in Nederland achtergebleven (nu maar hopen op een koude winter zodat ik alles nog aan kan in Nederland ?)

Reisverslag

Tijdens mijn reizen houd ik altijd een ‘papieren reisblog’ bij, zowel voor mijzelf als voor de reisorganisatie om daar een uitgebreid verslag van te kunnen maken voor kantoor. Omdat het echt een geweldige ervaring was en ik er niet over uitgepraat raak zal ik in de komende blogs met jullie delen hoe de groepsreis naar Canada was en wat we allemaal gedaan hebben.

22 December 2018: Winterreis naar Canada

Op zaterdag vloog ik samen met negen enthousiaste Belgen met KLM van Amsterdam naar Montréal! Na een goede vlucht, met redelijk goed eten maar helaas zonder films (mijn videosysteem was stuk), kwamen we om 17.00 plaatselijke tijd aan in Montréal. Nadat we onze bagage van de band hadden gehaald konden we onze huurauto’s ophalen. We konden meteen goed wennen aan de auto en de wegen want onze eerste nachten zouden we verblijven in Beaupré, vlakbij het skigebied Mont-Saint-Anne, en op ruim drie uur rijden vanaf het vliegveld… Gelukkig sneeuwde het niet en zijn de wegen er in Canada een stuk beter aan toe dan in Nederland als het gesneeuwd heeft! Het autorijden was dan ook prima te doen en onderweg zijn we even gestopt voor een klein hapje bij een typische Canadese keten: Tim Hortons. Hier verkopen ze heerlijke donuts, muffins, wraps en sandwiches.

Op naar het hotel

Toen we allemaal wat lekkers gegeten hadden vervolgden we de rit naar Beaupré! Mijn medebestuurder heeft de rest van de rit gereden zodat ik wat uit kon rusten en kon genieten van het uitzicht (nee grapje het was pikdonker dus heb niets bijzonders gezien). Laat in de avond zijn we in ons hotel aangekomen en omdat iedereen moe was van de reis gingen we meteen na de kamerverdeling naar bed. Ik sliep samen met een meisje wat al eerder met mij op reis was geweest en op de een of andere manier konden wij niet vinden hoe de verwarming werkte dus hadden we het die nacht ijskoud! Gelukkig hebben we de volgende morgen wel uitgevonden hoe de verwarming werkte dus was het lekker warm toen we die avond naar bed gingen (eigenlijk té warm, want er was blijkbaar geen tussenweg).

23 december 2018: Snowboarden in Canada, Stoneham

De volgende ochtend werden we wakker in een waar winterlandschap. We moesten op tijd vertrekken want onze eerste activiteit stond al vroeg op de planning! We reden naar Stoneham waar Ik mijn eerste snowboardles buiten Europa had en na een aantal oefeningen op de kinderpiste was ik klaar voor het echte werk! Eerst nog even een goede lunch en toen met de stoeltjeslift naar de groene piste. Die stoeltjeslift was nog wel een dingetje, want ik had nog nooit in zo een lift gezeten en mijn ervaring met de pannenkoeklift was niet een hele beste (denk aan veel eraf vallen, blauwe plekken overal en een hoop frustratie…). Toch moet ik zeggen dat het eigenlijk wel vlekkeloos ging… Ik durfde niet om me heen te kijken vanwege mijn hoogtevrees, maar ik ben zonder te vallen uit de lift gekomen aan het einde! Vol energie stond ik boven aan de berg en begon ik aan de afdaling. Nu is misschien het goede moment om te vertellen dan ik alleen heelside kan boarden. Omdat ik met toeside een keer zo hard gevallen ben dat ik dat niet meer durfde te proberen(gelukkig ben ik ‘Goofy’ en kan ik wel met beide benen voor staan). Dus als ik een bocht wil maken moet ik best wat ruimte hebben om mijn hele board te kunnen draaien en op mijn andere been verder te gaan. Op zich geen probleem, althans in Snowplanet was dat geen probleem omdat er genoeg ruimte was.
Alleen nu was het eerste deel redelijk smal… Het is uiteindelijk gelukt, maar ik heb wel vaker op mijn kont gezeten dan me lief was. Ook heb ik onderweg een aantal keer een boom geknuffeld en lag ik op een gegeven moment ook ín de bosjes. Maar ja hoort er allemaal bij toch? (En nee daar zijn geen filmpjes van, jammer he ?) Uiteindelijk kwamen we op een splitsing en ik zat even niet op te letten en nam de afslag naar de blauwe piste, ja die voor gevorderden (ik bedoel ik was al 2 uur aan het boarden dus logisch toch?) Ik keek naar beneden en dacht alleen maar: OH NO! Dit is echt héél hoog en steil! Maar ja aangezien mijn motto ‘Go hard or go home’ is ben ik gewoon in volle vaart van de berg afgegaan. Af en toe even remmen om te testen of ik nog controle had, maar verder gewoon in een rechte lijn naar beneden gegaan (als ik dit voor de alcoholcontrole zou moeten doen zou de politie trots op mij zijn!) Ik vond dit zo gaaf dat ik nog wel een keer wilde! Dus weer de stoeltjeslift en toen durfde ik zowaar om me heen te kijken. Niet teveel hoor en het liefst niet naar achter, maar ik zat er wel een stuk relaxter in! Omdat ik nu ook wist wat ik kon verwachten ging de afdaling ook een stuk beter! Veel minder gevallen en nog steeds hard de berg af!

Rustig de dag afsluiten

’s Avonds hebben we bij een restaurant tegenover het hotel gegeten en daarna op de kamer nog wat spelletjes gedaan. De jongens van de groep geloofden niet dat ik langer dan een half uur mijn mond kon houden dus ik heb lekker mijn boekje gelezen om dat te bewijzen. Geloof me, het waren de langste dertig minuten van mijn leven 😉 Ook omdat ze probeerden om mij te laten praten door allerlei dingen te vragen, maar ik heb mijn lippen stijf op elkaar gehouden.
Op tijd weer naar bed, want morgen ga ik toch maar proberen om het ‘toeside’ gedeelte van snowboarden onder de knie te krijgen. Blijkt best belangrijk dus… En als het niet lukt dan wordt dat een goed voornemen voor 2019!

Liefs Sarina